Vaak wens ik ondernemers, directeuren en
leidinggevenden wat meer praktische kennis van de toegepaste psychologie toe.
Onderzoek en de praktijk laat zien dat men doorgaans te optimistisch is in
eigen denken over de toekomst en in de eigen vaardigheden. Zo onderschatten ze
verder de risico’s en overschatten ze ook de invloed van hun wilskracht.
Leidinggevenden denken veelal dat, wanneer zij
hun leiderschapsstijl aanpassen, het uitspreken van de voornemens voldoende is.
In de praktijk echter mislukt het veranderen van de leiderschapsstijl vrijwel
altijd. Dat geldt ook voor de andere mythe, namelijk, het veranderen van het
gedrag van medewerkers door het maken van afspraken met gebruik van cijfers en
redeneringen.
Ook op de werkvloer is dringend meer behoefte aan
meer praktische psychologische kennis omdat er in de huidige tijd
meer wordt overgelaten aan zelfsturing van de medewerkers. Zonder
praktische begeleiding en bagage op het gebied van bijv. communicatie ,
"samenwerking" en procesmanagement leidt dit in veel organisaties
vooral tot zelfontregeling, onvrede en chaos.
Hoogopgeleide bestuurders vormen vaak een aparte
categorie. Zij vinden begeleiding voor zichzelf niet zo nodig. Hun imago en
veelal narcistische houding evenwel is over het algemeen discutabel waarbij hun
jaarinkomen getuigt van goede smaak, korte termijn beleid/resultaat maar
wegkijken bij grote problemen en effecten op LT. Wel is er interesse in
kennisoverdracht van nieuwe bestuurssystemen en implementatie van nieuwe
processen maar intussen verdampen er links en rechts miljoenen euro’s door
gebrek aan cohesie.
Kortom, leidinggevenden en beslis-bevoegden zijn
gediend met ondersteuning, coaching en focus op conflictsituaties, teambuilding
en begeleiding in scenario-planning en
risico-management. Velen appreciëren, toezichthouders
incluis, investering in tijd voor talentontwikkeling, motiverende
vaardigheden en het ontwikkelen van empathie en compassie.Te veel is echter nog
voor de bühne !!!!!
De huidige ontwikkelingen, wetende dat tijden
gaan veranderen, ingegeven door omstandigheden die deels buiten de eigen
invloedssfeer liggen, vragen om leiders die openstaan voor persoonlijke
en kwetsbare gesprekken opdat men, daar, waar wel invloed van toepassing is, er
praktisch gehandeld wordt. En dit betekent dat men mogelijk hier en daar de
persoonlijke schaamte voorbij moet. Uit onze dagelijkse praktijk blijkt dat
leidinggevenden die openstaan voor reflectie en ondersteuning hun organisatie
beter laten presteren en de mensen niet alleen effectiever maar vooral ook met
meer plezier het werk uitvoeren.
Geïnteresseerd om eens vrijblijvend over
deze thematiek van gedachten te wisselen? Neem contact voor een afspraak.
Mario Kruysse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten