Volgens deskundigen hebben mensen op zichzelf geen hekel aan verandering. We kunnen er zelfs van genieten, zijn best avontuurlijk en willen verrast worden. Zekerheid en onzekerheid is waar het vaak omdraait.
Het probleem is dat onzekerheid veelal geassocieerd wordt met (potentieel) verlies. De mogelijkheid trekt onze aandacht en baart zorgen. Angst voor verlies heeft bovenmatig veel invloed waardoor transformatietrajecten belemmerd worden. Men hecht liever aan status quo. Bij elke poging om zaken te veranderen zijn er mensen die winnen of verliezen ten opzichte van de status quo. Je weet nu dat de potentiële verliezers een stuk harder zullen vechten om te beschermen wat ze hebben, dan de potentiële winnaars zullen vechten voor vernieuwing.
Dit maakt hervormingen door de eigen organisatie lastig. Het draait daarbij primair om emoties op korte termijn. De pijn hier en nu raakt ons meer dan mogelijk winst op termijn. Welke aanpak helpt?
In mijn dagelijkse praktijk is een verandering het best aan te pakken vanuit een externe regie (objectiviteit) in een reeks van kleine stappen, een leerproces. Onderzoek, doelen, plannen betrokkenheid (draagvlak) leiden tot positieve houding en gedragingen.
Als je leert kijken naar veranderingen wordt een afzonderlijk verlies minder belangrijk en ontstaat een situatie waarbij de veranderkracht vooral uit de eigen organisatie en individuen voorkomt.
Veranderbegeleider
Geen opmerkingen:
Een reactie posten